แปลกแต่จริง
عَجِبْتُ لِمَنْ یتَفَكَّرُ فی مَأْكُولِهِ كیفَ لا یتَفَكَّرُ فی مَعْقُولِهِ فَیجَنِّبُ بَطْنَهُ ما یؤذیهِ وَ یودِعُ صَدْرَهُ ما یرْدیهِ.
อิมามฮะซัน (อ) กล่าวว่า “ฉันแปลกใจเหลือเกินกับคนที่ง่วนอยู่กับเรื่องของกิน แต่ไม่เคยให้ความสนใจกับเรื่องจิตวิญญาณเลย คอยเอาใจใส่เลือกของที่จะเป็นโทษกับร่างกายทิ้งไป แต่กลับนำสิ่งที่จะทำร้ายจิตวิญญาณเข้ามาเสียเต็มไปหมด”
คำอธิบาย
มนุษย์เราเป็นอย่างที่ท่านอิมาม (อ) ของเราพูดไว้จริง ให้ความสำคัญเรื่องกิน จะไม่เข้าใกล้สำรับอาหารที่ไม่มีแสงเพียงพอที่จะมองเห็นอาหารได้ จะรับประทานก็ต่อเมื่อมั่นใจว่าอาหารนั้นสะอาดเท่านั้น จะไม่แตะต้องอาหารที่สงสัยว่าไม่ปลอดภัย คอยระวังเรื่องสุขภาพการกินการดื่มอย่างเคร่งครัด
แต่ในเรื่องอาหารทางจิตวิญญาณหลับหูหลับตาเสพอย่างเมามัน ไม่สนใจว่าสิ่งนั้นจะบริสุทธิ์หรือปะปนกับข้อสงสัยมากมายเพียงใด คำพูดไม่ดีของเพื่อน ข้อเขียนที่ชี้นำไปในทางที่ไม่ดี สื่อหรือคำโฆษณาที่เป็นเหมือนยาพิษ สิ่งเหล่านี้กลับปล่อยให้มาเข้ามาสู่จิตใจโดยไม่มีการกลั่นกรองเลยแม้แต่น้อย ช่างน่าแปลกใจเหลือเกิน
