ท่านอิมามอาลี (อ) กล่าวถึงความสำคัญของการควบคุมคำพูดไว้ว่า:
“ผู้ที่พูดมาก มักจะทำผิดพลาดบ่อย และผู้ที่ผิดพลาดบ่อยจะสูญเสียความอาย เมื่อความอายลดลง ความยำเกรง (ตักวา) ก็จะลดลงด้วย และเมื่อความยำเกรงลดลง หัวใจของเขาก็จะตาย”
คำกล่าวนี้เป็นการเตือนให้เราตระหนักถึงการใช้คำพูดในชีวิตประจำวัน ซึ่งคำพูดเป็นเครื่องมือที่ทรงพลังอย่างมาก หากเราไม่สามารถควบคุมได้ ย่อมนำไปสู่ผลลัพธ์ที่เลวร้ายต่อทั้งตัวเองและผู้อื่น
การพูดมากกับความผิดพลาด
ท่านอิมามอาลีเตือนว่า “ผู้ที่พูดมากมักจะผิดพลาด” นั่นหมายถึงการที่เราพูดเกินไปโดยไม่ได้ไตร่ตรองให้รอบคอบ มีโอกาสที่จะทำให้เกิดความเข้าใจผิด หรือทำให้ผู้อื่นเสียใจ บางครั้งคำพูดที่ออกไปไม่สามารถนำกลับมาได้ และอาจสร้างความเสียหายมากกว่าที่เราคิด ดังนั้น การพูดในสิ่งที่จำเป็นและมีสาระเป็นสิ่งที่ควรพึงปฏิบัติ
การลดลงของความอายและผลกระทบต่อจิตใจ
ความอาย (หิยา) เป็นหนึ่งในคุณสมบัติที่สำคัญของผู้ศรัทธา ผู้ที่สูญเสียความอายจะสูญเสียเกราะป้องกันตัวเองจากการทำความผิด การที่เราไม่อายในการพูดหรือทำสิ่งที่ไม่เหมาะสมทำให้ความยำเกรงในหัวใจของเราลดลง ในอิสลาม ความยำเกรงต่อพระเจ้า (ตักวา) เป็นสิ่งที่นำพาเราไปสู่ชีวิตที่มีคุณธรรม หากความยำเกรงลดลง หัวใจของเราก็จะสูญเสียการตระหนักรู้ถึงสิ่งที่ถูกต้องผิด และนี่คือสิ่งที่อิมามอาลีเตือนว่า “หัวใจจะตาย”
การฝึกฝนการพูดและการฟังที่ดี
การที่เราสามารถควบคุมคำพูดได้ จะทำให้เรามีความรับผิดชอบต่อสิ่งที่พูด การไตร่ตรองก่อนพูดเป็นการฝึกฝนที่ดี อีกทั้งการฟังผู้อื่นให้ดีและเปิดใจรับฟัง เป็นคุณสมบัติที่นำไปสู่ความเข้าใจและความเมตตา ดังนั้น การพูดให้น้อยลง แต่พูดในสิ่งที่มีคุณค่า จึงเป็นหนทางที่นำไปสู่การพัฒนาตนเองและการเพิ่มความยำเกรงในหัวใจของเรา
คำพูดของท่านอิมามอาลี (อ) ชี้ให้เห็นถึงความสัมพันธ์ระหว่างการพูดและการควบคุมตนเองในชีวิตประจำวัน การที่เราพูดมาก อาจทำให้เกิดความผิดพลาดและลดทอนคุณค่าของการตระหนักรู้ในตนเอง ดังนั้น การใช้คำพูดอย่างระมัดระวังและการรักษาความยำเกรงในหัวใจ จึงเป็นสิ่งที่ช่วยให้เราดำเนินชีวิตที่มีความสุขและมีความศรัทธาที่มั่นคง