อุปกรณ์การเขียนหนังสือในสมัยการประทานอัลกุรอานนั้นเป็นอุปกรณ์ง่าย ๆ มุสลิมใช้ประโยชน์จากทุกสิ่งที่สามารถนำมาเขียนบนสิ่งนั้นได้ ในการรวบรวมฮะดีษและการบันทึกอัลกุรอานก็ได้กล่าวถึงอุปกรณ์เหล่านี้ไว้ซึ่งผู้เชี่ยวชาญด้านอัลกุรอานมีความเห็นเป็นเอกฉันท์ในเรื่องนี้
1.อุซุบ (พหุพจน์ของคำว่า อะซีบ) หมายถึง : ไม้อินผลัม ที่ตัดใบของมันออกแล้วเขียนบนส่วนที่มีความกว้าง
2.ลิคอฟ ( พหุพจน์ของคำว่า ลัคฟะตุน) หมายถึง : หินเล็ก ๆ เป็นแผ่นบาง ๆ
3.ริกออ์ ( พหุพจน์ของคำว่า ร็อกอะตุน) หมายถึง : แผ่นกระดาษ ต้นไม้หรือเปลือกไม้บาง ๆ
4.อะดีม ( พหุพจน์ของคำว่า อะดะมุน หรือ อุดมุน) หมายถึง : ชิ้นส่วนของหนังสัตว์ที่ทำความสะอาดแล้ว
5.อักตาฟ ( พหุพจน์ของคำว่า กะติฟุน) หมายถึง : กระดูกอูฐหรือกระดูกแกะ
6.อัคตาบ (พหุพจน์ของคำว่า เกาะติบุน) หมายถึง : ไม้กระดานที่วางไว้สำหรับนั่งบนหลังอูฐ
7.อัฎลาอ์ (พหุพจน์ของคำว่า ฎิลอุน) หมายถึง : กระดูกซี่โครงที่มีความกว้างของสัตว์ต่าง ๆ
8.หะรีร หมายถึง : ผืนผ้าไหมที่บางครั้งอัลกุรอานถูกบันทึกไว้บนสิ่งนี้
9.เกาะรอฏีส (พหุพจน์ของคำว่า กิรฏอซุน) หมายถึง : กระดาษ
10.ชิซอซ หมายถึง : ไม้ชนิดหนึ่ง (1)
ดร. รอมยอร เขียนไว้ว่า :
ชาวอาหรับรู้จักกระดาษมาตั้งแต่อดีต ในยุคนั้นกระดาษถูกผลิตขึ้นในอินเดีย แล้วส่งไปยังเยเมน และกองคาราวานของพ่อค้าในช่วงหน้าร้อนและหน้าหนาวได้ขนส่งสินค้าจากเยเมนมายังเมืองชามแล้วส่งต่อยังกรุงโรม และซาอุฯ ในยุคนั้นได้รับมาจากการเปิดการค้าทางตอนใต้และตอนเหนือ (2)
(1) บิฮารุลอันวาร เล่ม 89 หน้า 40
(2) หนังสือ ตะอ์รีค กุรอาน ฟี อุลูมิลกุรอาน หน้า 277