อิมามซัจญาด (อ)

ท่านอิมามอาลี บินฮุเซน อิหม่ามคนที่สี่ของชาวชีอะฮ์ มีฉายานามว่า ซัจญาด และซัยนุลอาบิดีน เกิดในวันที่ห้าของเดือนเชาวาลในปีฮิจเราะห์ศักราชที่ 37 ในเมืองมะดีนะฮ์

ตามแหล่งที่มาของประวัติศาสตร์อิสลาม บันทึกไว้ว่า บิดาผู้เป็นที่รักของท่านคือ อิหม่ามฮุเซน ขอความสันติจงมีแด่ท่าน และมารดาผู้สูงศักดิ์ของท่านคือท่านหญิง สะลามะฮ์ หรือเป็นที่รู้จักกันในนามวา Ghazaleh

อิหม่ามสัจจาด (ขอความสันติจงมีแด่ท่าน) มีชีวิตอยู่ในช่วงเวลาที่เลวร้ายที่สุดระหว่างการเป็นผู้นำของ Ahl al-Bayt ท่านเกิดก่อนการเป็นชะฮีดของท่านอิมามอาลี 3 ปี เมื่อท่านเกิดปู่ของท่านคือท่านอิมามอาลีอยู่ในแนวของญิฮาดและในการต่อสู้ในสงครามญะมัล และหลังจากนั้นก็ได้พบกับเหตุการณ์อันเลวร้ายที่สุดที่เกิดกับบิดาของท่าน อิหม่ามฮุเซน

ท่านอิมาม (อ.) ใช้รูปแบบของการขอดุอาเพื่อเผยแพร่คำสอนแก่ประชาชน ดุอาเหล่านี้บอกกล่าวการตีความของท่านต่อเหตุการณ์ในยุคของท่าน
Sahifah Sajjadiyyah หรือที่รู้จักกันในนาม Zabur Al-Muhammad เป็นผลงานโดดเด่นที่สุดที่เผยแพร่ออกมาในโลกอิสลามรองจากอัลกุรอานและ Nahj al-Balagha ซึ่งหนังสือดังกล่าวเป็นหนังสือที่มีคุณค่าอย่างยิ่งที่ได้รับความสนใจอย่างต่อเนื่องจากนักวิชาการในเวลาต่อมา

ผลงานอันทรงคุณค่าอื่น ๆ ที่หลงเหลืออยู่ ได้แก่ การรวบรวมการศึกษาและศีลธรรมของอิหม่ามสัจจาด (อ) ที่ชื่อว่า ริซาละฮ์ ฮุกูก ซึ่งรวมบทความเกี่ยวกับสิทธิและหน้าที่ต่าง ๆ ของมุสลิมที่มีต่อ พระเจ้า ตัวเองและผู้อื่น โดยท่านได้อธิบายไว้อย่างชัดเจนและสวยงาม

มีคำสอนมากมายจาก อิหม่ามสัจจาด (ขอความสันติจงมีแด่ท่าน) เช่นท่านกล่าวไว้ ว่า “จงหลีกเลี่ยงการโกหกทั้งเล็กและใหญ่ ทั้งจริงจังและล้อเล่น เพราะคนหนึ่งถ้าสามารถที่จะโกหกเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ได้แล้ว เขาก็จะมีความกล้าที่จะโกหกเรื่องใหญ่ ๆ ด้วย ความรู้และความสมบูรณ์ทางศาสนามุสลิมก็คือ สละถ้อยคำที่ไร้ประโยชน์ โต้เถียงกันให้น้อยลง อ่อนโยนและอดทน และยิ้มแย้มต่อผู้อื่นเสมอ”